Tam bir çıkmazdayım. Ne yapacağımı bilemiyorum.

Yaş 30 oldu, kemal erdik. Bütün hayatım boyunca kıyıya köşeye attığım para ile 15 yaşında bir araba anca alabiliyorum. Başımızda baba yok, evin tüm yükünü sırtlıyorum. Birkaç sene önce evlilik düşündüm sonra baktım ki maddi olarak üstesinden gelemeyeceğim. Kızdan ayrıldım mecburen , onun da bu eziyeti çekmesini istemedim. Ailenin en büyüğüyüm(evli iki ablamı saymazsak), iki kız kardeşim ve bir erkek kardeşim var.

Maalesef erkek olan tam bir kene. Okulu da okumadı, çalışmak da istemiyor. Daha doğrusu rahat işlerde çalışmak istiyor. Çok yorulmayacak ama milletvekili maaşı alacak. Hepsi bu amk instagramdaki motivasyon sayfalarından dolayı. Kız kardeşlerim üniversite okuyor. Biri 2. Sınıfa diğeri ise 4. Sınıfa geçecek. Son senesini okuyan adını soyadını yazsa kpss'den atanır. Öyle bir bölümde. Onun atanıp evi geçindirmesi ile ben artık kendi ailemi kuracağım, öyle bir düşüncem var açıkçası. Ben 4 yıl boyunca atanamadim, bir yandan sınava hazırlanırken bir yandan asgari ücrete çalıştım. Şimdi biraz daha rahat erdiğim bu dönemde hayata geç atilmamin sebebiyle yarış atı gibi kosturuyorum. Büyük borclar yaptım, ayda sadece 26 bin kredi ödüyorum. Evin harcamalarını veya kisisel harcamalarımı saymıyorum bile.

1.5 yıllık kız arkadaşım var. Evlilik hazırlıklarına başlıyoruz. O çeyiz setini ben ise beyaz eşya setini tamamladik. Bir defasında annem " eğer kabul ederse ev üstüne gelmeyi çok iyi olurdu" dedi. Kendisine konuyu bile açmadım. Bir kere ben karşı çıkıyorum bu duruma. Ablamın iki çocuğu var. Eşiyle beraber tam zamanlı işlerde çalıştığından dolayı çocuklara annem yani haliyle biz bakıyoruz. 3-8 yaşında olan bu çocuklar size yemin ederim ki bir araya geldiklerinde dünyanın en yaramaz çocukları oluyor. İnanılmaz bezdirdiler bizi. Evin içinde onlardan kaynaklı bir gerilim var. Herkes alev topu, dokunan yanar. Böyle bir evden kaçmak için evlenmek istiyorum zaten bir de eşimi mi getireyim buraya.

Geçen hafta da kız arkadaşım geçirmiş olduğu bir kıskançlık krizinden dolayı ayrıldı benden. Bokunu çıkardığı bir blöf sanıyordum ama dün gece birbirimizde olan eşyalarımızı da teslim ettik. Belki kız içinde bulunduğum bu boktan durumu farketti ve ayrılmanın iyi bir karar olduğunu düşündü. Yani elimde beni mutlu eden tek şeyi de kaybettim. Şimdi de eşek kadar adamız diye depresif olmak sozumona bize yakışmaz diye içimize atıp patlayacaz.