Türkiye'de çizgi roman endüstrisi- Neden çöl gibi ve ne yapılabilir?

Amerikanların "comic"leri var, Japonların "manga"ları, Korelilerin "Manwha"ları ve Çinlilerin "Manhua"ları var. Günümüz karikatürlerimiz neden gazetelerden ileriye gitmiyor?

Karikatürlerimize çok laf atmıyorum. Bence tek lokmalık karikatürlerimiz fena değil ama *hikayesi* olan bir türk çizgi romanı bulmak neredeyse imkansız. "Mizahi" karikatürleri biraz salsak mı acaba?

Neden Türklerin çok bu alana yönelmediği hakkında birkaç tahminim var. Tabii, ekonomik bir rolü var fakat daha çok eziklik kompleksimiz olduğundan diye düşünüyorum. İnternette görüyorum, bir yerde bir karakterin Türk *olabileceğini* duyduğumuzda bile havalara uçuyoruz. 2 tane mi ne türk tarafından yapılmış "manga" buldum, onda da zaten Türk karakter yok. Reklam gücümüz dondurma ve kedilerimizden ileriye gitmiyor, insanlar bizi deveye biniyor sanıyor. "Neden bizi böyle sanıyorlar" diye ağlamak yerine neden kendi ürünlerimizi ortaya koymayalım? Şu anki karikatürlerimizin %90'ı politik. Türkiye'de yaşamayan birinin anlaması zor. Daha evrensel konuları ele almalıyız bence, ülkeyi ve kültürü böyle tanıtmalıyız. Buna en iyi örnek Güney Kore bence. Gitsen 8-10 yıl öncesine adamları Dünya sadece Gangnam Style'dan tanıyordu. K-Drama, K-pop, Manwha, K-beauty falan filan diye diye (Tabii Samsung'un ekonomik desteğini göz ardı edersek) kendilerini dünyaya tanıttılar. Biraz dizilerimizden hazır avantajımız varken araya çizgi roman da sokalım derim.

Şikayet edip bir şey yapmasam garip olurdu. Ben şahsen bu yaz İstanbul'da 2 öğrenciyi konu alan psikolojik bir slice of life yapmayı düşünüyorum. Benim görüşüm, birkaç kişi oturup güzelce bir hikaye yazsa (hatta güzel bir şey olmasına bile gerek yok, DENESE BİLE) ve reklamını düzgün yapsa sonunda tek tip çizgi roman anlayışından sıyrılabiliriz. Ne düşünüyorsunuz?